Η μύηση Βενούστα είναι μόνο για τους αληθινούς ανθρώπους, ποτέ για τα διανοητικά ζώα.
Νοούνται αληθινοί άνθρωποι αυτοί που ήδη κατασκεύασαν τα ηλιακά σώματα. Νοούνται διανοητικά ζώα όλη η ανθρωπότητα, όλοι οι άνθρωποι που έχουν μόνο σεληνιακά σώματα.
Η μύηση Βενούστα είναι τα αληθινά Χριστούγεννα της ήσυχης καρδιάς. Η μύηση Βενούστα είναι για τους λίγους, είναι μία χάρη του Ηλιακού Λόγου.
Στην Νιρβάνα υπάρχουν πολλοί Βούδες που παρά τις πολλές τους τελειότητες ποτέ δεν κατόρθωσαν την μύηση Βενούστα.
Ο νόμος του Ηλιακού Λόγου είναι θυσία για την ανθρωπότητα. Αυτός θυσιάζεται από το ξημέρωμα της ζωής σταυρωνόμενος σε όλους τους κόσμους, σε όλους τους νέους πλανήτες που βγαίνουν στην ύπαρξη, ώστε όλα τα όντα να έχουν ζωή και να την έχουν σε αφθονία.
Είναι σπάνιοι αυτοί που λαμβάνουν την Μύηση Βενούστα, αυτή είναι μία πολύ εξαιρετική χάρη, πρέπει πρώτα να θυσιαστείς για την ανθρωπότητα.
Η Annie Besant διαπράττει το σφάλμα να υποθέσει και ακόμη να βεβαιώσει ότι ο Εσωτερικός Χριστός, το θείο Βρέφος, ο Σωτήρας ενσαρκώνεται στο ανθρώπινο ον όταν φθάνει στην πρώτη μύηση των μεγαλύτερων μυστηρίων.
Η Annie Besant θέλει να δει στις πέντε πρώτες μυήσεις των μυστηρίων, όλο το κοσμικό δράμα, γέννηση, ανάπτυξη, θάνατος, ανάσταση του Χριστού.
Η Annie Besant κάνει το λάθος να συγχέει τις πέντε μυήσεις της φωτιάς με την μύηση Βενούστα.
Είναι αναγκαίο να ξέρουμε ότι ο Χριστός δεν μπορεί να ενσαρκωθεί στο διανοητικό ζώο, είναι επείγον να καταλάβουμε ότι ο Χριστός κύριος Ημών μπορεί να ενσαρκωθεί μόνο στους αληθινούς ανθρώπους και ότι είναι αδύνατον να φθάσεις αυτό το επίπεδο του αληθινού ανθρώπου χωρίς να έχεις περάσει προηγουμένως από τις πέντε μυήσεις των μεγαλύτερων μυστηρίων.
Μόνο αφού έχεις περάσει από τις πέντε μυήσεις των μεγαλύτερων μυστηρίων και σαν μία χάρη, με προηγούμενη θυσία για την ανθρωπότητα, μπορεί να ενσαρκωθεί ο Χριστός σε μας.
Όπως ακριβώς είναι επάνω είναι και κάτω. Αρχίζοντας το χάραμα της δημιουργίας η σεξουαλική φωτιά του Τρίτου Λόγου γονιμοποιεί την κοιλιά της μεγάλης μητέρας την πρωτόγονη ουσία.
Το δεύτερο μέρος το πραγματοποιεί ο δεύτερος Λόγος, ο Κοσμικός Χριστός, ενσαρκωνόμενος στους κόσμους που γεννούνται για να έχουν όλα τα όντα ζωή και να την έχουν άφθονη.
Στον μικρόκοσμο άνθρωπος το γεγονός επαναλαμβάνεται, ο πρώτος που επεμβαίνει είναι ο Τρίτος Λόγος γονιμοποιώντας την ύλη του χάους που περιέχεται στο σπέρμα και στην σπονδυλική στήλη, γονιμοποιώντας την θεϊκή μητέρα, Ακασική Αρχή, για να γεννηθεί το εσωτερικό σύμπαν, τα ηλιακά σώματα, μετά γεννιέται ο δεύτερος Λόγος μέσα σ’ αυτά τα υπαρξιακά ανώτερα σώματα του είναι για να εργαστούν στο μεγάλο έργο του Πατέρα.
Όπως ακριβώς είναι επάνω είναι και κάτω, όπως ακριβώς είναι κάτω είναι και επάνω.
Τα κοσμικά γεγονότα που εξελίσσονται σε ένα ηλιακό σύστημα, επαναλαμβάνονται στο άτομο. Τα μεγάλα γεγονότα που συμβαίνουν στην γέννηση οποιουδήποτε γαλαξία επαναλαμβάνονται επίσης στον μικρόκοσμο άνθρωπος.
Είναι αναγκαίο να εργαστείς πρώτα με την φωτιά και κατόπιν με το φως. Είναι απαραίτητο να εργαστείς πρώτα με τον τρίτο Λόγο στην ένατη σφαίρα και μετά με τον δεύτερο Λόγο.
Οι πέντε πρώτες μυήσεις των μεγαλύτερων μυστηρίων είναι η μικροκοσμική κοσμογέννεση, η φωτιά κάνει γόνιμη την χαοτική ύλη της θεϊκής μητέρας για να γεννηθούν τα ηλιακά μας σώματα κατόπιν έρχεται το καλύτερο, η παρέμβαση του δεύτερου Λόγου, η μύηση Βενούστα, με προηγούμενη θυσία για την ανθρωπότητα.
Είναι απαραίτητο να ξέρουμε, είναι επείγον να καταλάβουμε ότι η μύηση Βενούστα έχει επτά εσωτερικές βαθμίδες.
Πρώτη: Γέννηση στην φάτνη του κόσμου. Ο Εσωτερικός Χριστός γεννιέται πάντα γεμάτος από αγάπη για την ανθρωπότητα, μέσα στην εσωτερική αυτή φάτνη που έχουμε μέσα μας, που δυστυχώς κατοικείται από ζώα των παθών, από το πολλαπλό εγώ.
Δεύτερη: Βάπτιση του μυημένου στον αιθερικό κόσμο. Η χριστικοποίηση του ζωτικού σώματος
Τρίτη: Μεταμόρφωση του Κυρίου, λάμπει ο εσωτερικός Χριστός στο κεφάλι και στο Αστρικό πρόσωπο του αστρικού σώματος του μυημένου, όπως έλαμψε το πρόσωπο του Μωυσή στο όρος Νέβο.
Τέταρτη: Είσοδος στην Ιερουσαλήμ ανάμεσα σε βάγια και γιορτές, χριστικοποίηση του νοητικού σώματος του μυημένου.
Πέμπτη : Το άγιο μαντήλι της Βερόνικας στο οποίο μένει αποτυπωμένο το πρόσωπο του Δασκάλου. Η Χριστικοποίηση της ανθρώπινης ψυχής ή σώμα της συνειδητής θέλησης.
Έκτη: Χριστικοποίηση της πνευματικής ψυχής (Βούδι), θαυμάσια κοσμικά γεγονότα στην Βουδιστική συνείδηση που δυστυχώς δεν έμειναν γραμμένα στα τέσσερα ευαγγέλια, συμβάντα του κοσμικού δράματος εσωτερικά συνδεδεμένα με ορισμένα γεγονότα άλλων πλανητών του ηλιακού συστήματος.
Έβδομη: Ο Δάσκαλος σταυρώνεται και παραδίδεται το πνεύμα στον Πατέρα ανάμεσα σε αστραπές, βροντές και σεισμούς.
Η γυναίκα σφραγίζει πάντοτε τον τάφο με μία μεγάλη πέτρα, την φιλοσοφική πέτρα που συμβολίζει το σεξ (Η πάλη ενάντια στον Σατανά υπήρξε τρομερή).
Σε αυστηρή σύνθεση αυτές είναι οι επτά βαθμίδες της μυήσεως Βενούστας. Για κάθε μία από αυτές τις επτά βαθμίδες μπορούν να γραφτούν τεράστιοι τόμοι.
Ο Χριστός κύριος Ημών θα γεννιέται πάντα μέσα στον ταπεινό ατομικό στάβλο κάθε προετοιμασμένου μυημένου.
Η μητέρα του Κυρίου υπήρξε, είναι και θα είναι πάντοτε η θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνι, το πύρινο φίδι των μαγικών μας δυνάμεων.
Οι βασιλείς της ευφυΐας, οι τρεις μάγοι, τα αληθινά πνεύματα θα αναγνωρίζουν πάντοτε τον κύριο και θα τον λατρεύουν.
Το βρέφος θα είναι πάντα σε μεγάλους κινδύνους, ο Ηρώδης, ο κόσμος, οι σκοταδιστές, θα θέλουν πάντα να το στραγγαλίσουν. Η βάπτιση στον Ιορδάνη της ύπαρξης θα είναι απαραίτητη, τα νερά της ζωής καθαρίζουν, μεταμορφώνουν, βαπτίζουν.
Η μεταμόρφωση μεταφράζει με μεγάλη εξυπνάδα τον Νόμο του Μωυσή, διδάσκοντας στον κόσμο και ξεδιπλώνοντας στην εργασία του όλο τον θαυμαστό ζήλο ενός Ηλία.
Ο Κύριος θα έρθει σε μας περπατώντας επάνω στα θεριεμένα κύματα της θάλασσας της ζωής. Ο εσωτερικός Κύριος θα αποκαθιστά πάντα την τάξη στον νου μας και θα επιστρέφει στα μάτια μας το χαμένο φως.
Ο εσωτερικός κύριος θα πολλαπλασιάζει πάντα το ψωμί της ευχαριστίας για τροφή και δύναμη των ψυχών μας.
Ο Λατρευτός, ενσαρκωμένος στον μυημένο, θα μιλά στους δημόσιους δρόμους αυτής της μεγάλης Ιερουσαλήμ του κόσμου, παραδίδοντας στην ανθρωπότητα το μήνυμα της νέας εποχής και το πρόσωπό του με αγκάθινο στεφάνι, μία και άλλη φορά, θα μείνει χαραγμένο παντοτινά στο μαντήλι της Βερόνικας.
Στην συνείδηση του μυημένου θα υπάρχουν πάντα υπέροχα κοσμικά γεγονότα και ανάμεσα σε αστραπές και μεγάλους σεισμούς της ψυχής, ο κύριος πάντα θα παραδίδει το πνεύμα του στον Κύριο αναφωνώντας. “Πατέρα μου στα χέρια σου παραδίδω το πνεύμα μου”, και μετά αφού κατεβεί το σώμα στον τάφο θα επαναλαμβάνεται πάντα η ανάσταση στις τρεις και μισή μέρες.
Ο ηλιακός μύθος έχει δύο απόψεις: η πρώτη αντιπροσωπεύει την κοσμική δράση του δεύτερου Λόγου στο χάραμα κάθε καινούργιου κόσμου που γεννιέται μέσα από την κοιλιά της Μεγάλης Μητέρας. Η δεύτερη άποψη συνοψίζει την ζωή κάθε καθαγιασμένου ατόμου που μετατρέπεται σε μία ενσάρκωση του δεύτερου Λόγου, τον Κοσμικό Χριστό.
Ο ήρωας του ηλιακού μύθου πάντα παρουσιάζεται σε όλους τους καιρούς σαν ένας άνθρωπος θεός και η ζωή του εκτυλίσσεται και ξεδιπλώνεται σύμφωνα με την πορεία του ήλιου που είναι το κοσμικό φορείο του ηλιακού Λόγου.
Στο παρελθόν, τους αρχαίους καιρούς, η γέννηση του Mitra γιορτάστηκε πάντα με μεγάλες χαρές στο χειμερινό ηλιοστάσιο.
Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια την ακριβή ημερομηνία που γεννήθηκε ο Ιησούς της Ναζαρέτ. Υπήρξαν 136 ημερομηνίες διαφορετικές που αναφέρονταν στην γέννηση του Ιησού. Οι γνωστικοί μυημένοι κατάφεραν με μεγάλη σοφία να καθορίσουν την ημερομηνία της γεννήσεως του Ιησού για τις 24 Δεκεμβρίου στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, δηλαδή για τα πρώτα λεπτά της 25 του ιδίου μηνός.
Σε κάθε ηλιακό μύθο, ο θεϊκός Σωτήρας, ο εσωτερικός Χριστός κάθε καθαγιασμένου ατόμου γεννιέται πάντα μέσα από την κοιλιά της Άσπιλης παρθένου, της θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνι, αυτό μας θυμίζει το Βρέφος Ήλιο της 24 ή 25 Δεκεμβρίου, προχωρώντας, γεννώμενος, περπατώντας προς τον βορρά σε στιγμές που ο αστερισμός της Παρθένου, της Άσπιλης Παρθένου λάμπει αστραφτερά στο ζενίθ. Πάντα ο ήλιος, πάντα ο Κοσμικός Χριστός στον κόσμο ή στον άνθρωπο, γεννιέται μέσα από τα σωθικά της Κοσμικής παρθένου Μητέρας.
Ο Βούδας γεννιέται από μία παρθένα ονομαζόμενη Μαyevi σύμφωνα με το κοσμικό δράμα σοφά κατανοημένο από τους κινέζους μυημένους.
Ο θάνατος και η ανάσταση του Κυρίου στην εαρινή ισημερία, είναι τόσο πολύ διαδεδομένα σαν την γέννησή του στο χειμερινό ηλιοστάσιο.
Την εποχή εκείνη πέθανε ο Όσιρις στα χέρια του Tifon, και αναπαρίσταται με τα χέρια απλωμένα σαν να ήταν σταυρωμένος.
Εκείνη την εποχή έκλαιγαν κάθε χρόνο τον θάνατο του Tammus στην Βαβυλωνία και την Συρία, εκείνη την εποχή της εαρινής ισημερίας υπήρχαν επίσης πολλά κλάματα ιερά, τότε έκλαιγαν για τον Άδωνη όχι μόνο στην Συρία αλλά και στην Ελλάδα επίσης.
Στην Περσία γιορτάζανε τον θάνατο του Mitra την ίδια εποχή της εαρινής ισημερίας.
Σε όλες τις σχολές μυστηρίων αναπαριστάνεται σε δραματική μορφή όλη η ηλιακή διαδρομή από την γέννησή του μέχρι τον θάνατό του και την ανάσταση. Ο μυημένος συνδύαζε την ζωή του με το ηλιακό δράμα και μετατρέπονταν εκ των πραγμάτων σε ένα ηλιακό άτομο.
Η μύηση Βενούστα είναι για τους αληθινούς άνδρες όχι για τις γυναίκες, καμία γυναίκα δεν μπορεί ποτέ να φθάσει στην μύηση Βενούστα.
Ο υψηλότερος βαθμός που μπορεί να φτάσει μία γυναίκα είναι αυτός της Ουράνιας Παρθένου που αντιστοιχεί στην κατάσταση του Βούδα.
Όταν μία γυναίκα θέλει να φτάσει στην μύηση Βενούστα, πρέπει να αποσαρωθεί και να μετενσαρκωθεί σε σώμα άνδρα.
Τους καιρούς αυτούς στην Πεδιάδα του Νείλου στην Αίγυπτο είναι ενσαρκωμένο σε ανδρικό σώμα εκείνο το μεγάλο ΕΙΝΑΙ που ονομαζόταν Μαρία μητέρα του Ιησού της Ναζαρέτ.
Η Η.Ρ.Β. η σοφή θεοσοφική συγγραφέας που έγραψε τους έξι τόμους της Μυστικής Διδασκαλίας ετοιμάζεται να μετενσαρκωθεί σε ανδρικό σώμα γιατί θέλει να φθάσει την μύηση.
Αυτά που λέμε δεν πρέπει να αποθαρρύνουν τις γυναίκες, κάθε γυναίκα που εργάζεται στο αναμμένο καμίνι του Ηφαίστου, κάθε γυναίκα που κατεβαίνει στην ένατη σφαίρα μπορεί να κατασκευάσει τα ηλιακά της σώματα και να μεταμορφωθεί σε ζωντανό Βούδα, σε μια παρθένο της Νιρβάνας με εξουσίες πάνω στην φωτιά, τον αέρα, τα νερά, την γη.
Υπάρχουν δώδεκα σωτήρες. Αυτό σημαίνει δώδεκα Αβατάρες που αντιστοιχούν στα δώδεκα αστρικά ζώδια. Η αποστολή του κάθε Αβατάρα είναι να ξεκινά την εποχή της δραστηριότητας που αντιστοιχεί στο ζώδιο που θα μπει η ανθρωπότητα.
Ο Κριός, Ταύρος κλπ, κλπ είχαν τους αντίστοιχους.
Υπάρχουν δώδεκα σωτήρες μέσω των οποίων εκφράζεται ο ζωντανός Χριστός.
Η ενσάρκωση του Ηλιακού Λόγου είναι η φάτνη του κόσμου, είναι ένα θαυμάσιο κοσμικό γεγονός.
Όπως σε όλο τον κόσμο όταν γεννιέται ο ενσαρκωμένος Χριστός πρέπει να ανοίξει δρόμο ανάμεσα στην τρομερή αγριότητα της αδάμαστης ζούγκλας, περιτριγυρισμένος από κάθε μορφής κινδύνους έτσι επίσης το Χρυσό Βρέφος της σεξουαλικής αλχημείας, ο εσωτερικός Χριστός γεννημένος ανάμεσα στα ζώα της φάτνης, ανάμεσα στα ζώα της επιθυμίας περιτριγυρισμένος από κάθε μορφής κινδύνους και αντιξοότητες.
Στην αρχή δυστυχώς ο μυημένος δεν έχει διαλύσει ακόμα το εγώ, τα ζώα του εσωτερικού στάβλου είναι ακόμα ζωντανά, ο μυημένος δεν έχει φθάσει στην τελειότητα ακόμα και όταν είναι ένας Βούδας και το βρέφος πρέπει να μεγαλώσει, να αναπτυχθεί ανάμεσα σε όλες αυτές τις αντιξοότητες.
Στους κόσμους που αναδύονται στην ύπαρξη, ο Χριστός μεγαλώνει, σταυρώνεται, πεθαίνει, και ανασταίνεται στα σωθικά κάθε πλάσματος ώστε όλα τα πλάσματα να έχουν ζωή και να την έχουν άφθονη.
Στον μυημένο που φθάνει στην μύηση Βενούστα, ο Χριστός πρέπει να γεννηθεί, να μεγαλώσει, να πεθάνει και να αναστηθεί για να εργαστεί με μεγάλη ένταση στο μεγάλο έργο του Πατέρα.
Όταν ο Χριστός αναστήθηκε μεταξύ των νεκρών διηγούνται οι Άγιες Γραφές έμεινε έντεκα χρόνια μιλώντας με τους μαθητές του, διδάσκοντάς τους τα 24 μυστήρια από τα οποία γεννούνται οι 12 σωτήρες του κόσμου.
Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Το Κολιέ του Βούδα»)